Takken wijf

Het beloofde een fris weekend te worden. De laatste dagen was het zonnig en warm geweest, dus het werd heerlijk weer om te klussen. Zeker als je met een bosmaaier aan de slag wilt waar je gepaste kleding bij aan moet. Maar de bosmaaier laat nog een paar dagen op zich wachten dus zouden we ons met iets anders gaan bezighouden. Lucien staat te popelen om het huis te strippen. Allerlei bruikbare materialen eruit te halen voordat de sloophamer er aan te pas komt. Nu voelde ik er zelf niets voor om het dak op te gaan en te helpen met het loshalen van wat dakplaten dus besloot ik te gaan snoeien. Er staan namelijk twee bomen in de weg voor de bouw. Nog voor het broedseizoen begon hadden we deze bomen al flink terug gesnoeid om in deze tijd niet in de problemen te komen met eventuele nestjes. Alle takken lagen nog her en der rond de stronken verspreid en er zijn hele mooie lange takken bij en dus ben ik ze gaan sorteren. Dikke takken in kleine stukken voor in de kachel. Lange takken ontdaan van zijtakken en de kleinere dunne twijgjes liggen in een grote bos te wachten op de hakselaar. Het is een heerlijk werkje, de grote snoeischaar glijdt met het grootste gemak door de dikste takken heen. Terwijl ik die mooie grote takken op een stapel aan het leggen was, vroeg ik me af wat ik er hierna mee zou gaan doen. Ze zijn stevig, recht en zonder zijtakken. Het is te weinig voor een schutting, Misschien net genoeg voor de omheining van de composthoop. Ik fantaseerde over een zweethut. Al die takken samenbinden tot ze als een soort iglo bij elkaar staan en dan dekens erover heen. Gloeiende stenen erin en zweten maar met de billen in het gras. Het zal alleen nog even moeten wachten want een lekkere douche achteraf is daarbij wel nodig! Nee, heksenbezems! Een hele bos heksenbezems! Ik kan er een handeltje in beginnen. Een heerlijk tijdverdrijf in de middagzon op onze stek, heksenbezems in elkaar knutselen...tot de bosmaaier er is dan hè, dan weer echt aan de slag.